Złe wieści

Nie mam dobrych wieści. Chyba zawieszę bloga, bo po prostu nie umiem nic sensownego napisać. Albo moja wena na to opowiadanie się skończyła (w końcu to już ponad sto napisanych rozdziałów) chociaż wiem, co ma być dalej za parę rozdziałów, to bieżących nie umiem napisać albo po prostu potrzebuję czasu. Wiem, że to jedno z paru opowiadań o naszym Aussie, ale po prostu nie umiem sklecić nic sensownego. Nie wiem jak to będzie od września jak będę w szkole z internatem... Będę usiłowała coś pisać i dopiero, gdy napiszę parę naprawdę sensownych rozdziałów to tu wrócę. I nie mówię, że tylko tego bloga nie umiem pisać. Mam trzy inne i ledwo mi to idzie. Życie osobiste daje mi się we znaki i też przez to tracę wenę.
Mam nadzieję, że mi wybaczycie i będziecie trzymać kciuki za mój szybki powrót do pisania LSCS bez którego nie wyobrażam sobie życia. Jest ze mną od dwóch lat i po prostu muszę dotrwać do celu jakim jest dorosłość Gosi i Cody'ego.
Buziaki! xx
peace&love

P.S.:
Jest cień szansy, że nasz Cods przyjedzie do naszej małej-wielkiej Narnii! Wszystkie nasze losy sądzone są tu: http://www.codysimpson.com/codytoeurope więc wszyscy wchodzą parę razy na dzień i klikają na Polskę! Beliebers już się przyłączyły dzięki czemu mamy ponad 1000głosów, ale Turcja ma 17000 więc leggo głosować! Proście też znajomych, którzy mają Twittera o oddanie chociaż jednego głosu. Razem spełnijmy nasze marzenie!
Kisses.